شد مسير سرخ عشق مست رهسپارى ات

باشتاب رفته اى، آتشين شهاب من

آن چنان آه گم شده است ردّ خون جارى ات

دوست داشتم شبى هم رآاب مى شدیم

مهلتم ولى نداد خوى تك سوارى ات

تا هميشه خانه ات در ميان لاله هاست

تا هميشه خانه ات در ميان لاله هاست

غبطه مى خورم بر این حسن هم جوارى ات

در آنار پنجره، باز گرم گفتوگوست

با نگاه خيس من، عكس یادگارى ات

از زبان موج ها، قصّه ات شنيدنى است

در توان من آه نيست شرح بى قرارى ات

از سروده هاى خویش غرِ در خجالتم

پس آجاست اى عزیز! دست هاى یارى ات؟